Grafika Vlad Petrovich

"Szczodry wieczar", "Małanka", "Hohotucha" - tak w białoruskiej tradycji nazywa się wieczór poprzedzający Nowy Rok. W poniedziałek (13.01) ostatni dzień starego roku według kalendarza juliańskiego. Dawniej na wsiach w ten dzień robiono różne psikusy, żarty i wróżby. Młodzież potrafiła gospodarzowi zatkać komin, wysypać popiołem drogę lub schować furtkę w różne miejsca.

Са старажытных часоў Вечар напярэдадні Новага года беларусы называлі «шчодрым», «ласым». Гэтую назву свята атрымала ад шчодрай куцці. На стол ставілі смажаныя каўбасы, свежаніну, сыр, яечню, бліны з верашчака. Сустрэча Новага года абавязкова суправаджалася шчадраваннем.

Цэнтральнай дзеючай асобай шчадроўнага гурту была «каза» — жвавы, здатны да танцаў хлопец, апрануты ў вывернуты кажух. Ён трымаў у руках зробленую з дрэва або з паперы галаву казы. «Казу» суправаджаў павадыр, які павінен быў умець складна гаварыць. У гурт таксама ўваходзілі музыканты, механошы, песеннікі, якія падтрымлівалі галоўных дзеючых асоб.

Але трэба быць уважлівым, каб у абліччы калядоўшчыкаў не запусціць у хату пераапранутых нячысцікаў, злыдняў. Пазнаць іх можна па асаблівай хаде, таму што на сваіх капытах яны рухаюцца зусім не так, як людзі, а таксама, спяваюць спяваюць вельмі кепска.