Historia
II Liceum Ogólnokształcące z Białoruskim Językiem Nauczania
w Bielsku Podlaskim powstało we wrześniu 1944 r. jako 4-letnie
Państwowe Gimnazjum Białoruskie i 2-letnie Państwowe Liceum Białoruskie.
Pierwszym dyrektorem zostaje doskonały matematyk i pedagog mgr Anatol
Tymiński. Szkoła mieści się w skromnym drewnianym budynku przy ulicy
3-Maja 12 i Kościuszki 18. Nauka odbywała się w godzinach
popołudniowych w bardzo ciężkich warunkach.
Anatol Tymiński
wrzesień 1944r. - czerwiec 1946r.
W pierwszym roku istnienia szkoły było 8 oddziałów z ogólną liczbą
ponad 200 uczniów, pracowało 19 nauczycieli. W roku szkolnym 1945-46
było 11 oddziałów i około 300 uczniów. W tym roku liceum ukończyło 12
absolwentów i uzyskało dużą maturę.
Pod koniec roku szkolnego 1945-46 wyjechał do ZSRR dyrektor Gimnazjum
mgr Anatol Tymiński, a na jego miejsce z dniem 16 czerwca 1946 r.
powierzono obowiązki kierownika w Państwowym Gimnazjum Białoruskim
Jarosławowi Kostycewiczowi.
Jarosław Kostycewicz
czerwiec 1946r. - sierpień 1965r.
W drugiej połowie sierpnia 1946 r. Zarządzeniem Kuratorium Okręgu
Szkolnego Białostockiego Państwowe Gimnazjum i Liceum Białoruskie
zostało zlikwidowane, a uczniowie przeniesieni do innych szkół.
Po 3 latach przerwy dzięki staraniom rodziców i działaczy białoruskich,
Zarządzenie Ministra Oświaty z dnia 20 sierpnia 1949 r. zostaje
utworzona Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia podstawowego i
licealnego z białoruskim językiem nauczania w Bielsku Podlaskim.
Szkoła znowu rozpoczęła pracę 1 września 1949 r., a dyrektorem ponownie
został główny jej organizator, wspaniały pedagog, wychowawca cieszący
się powszechnym szacunkiem i autorytetem – Jarosław Kostycewicz. W owym
czasie szkoła mieściła się w 2-piętrowym budynku u zbiegu ulic
Mickiewicza i Widowska. Rok 1952 – pierwsza po przerwie matura,
otrzymuje ją 21 absolwentów. Przy szkole powstaje i zdobywa szeroki
rozgłos 40-osobowa orkiestra dęta, 100-osobowy chór mieszany, które to
zespoły prowadzi Stanisław Maksimowicz. Budynek, w którym mieści się
razem się razem ze Szkołą Podstawową nr 1 jest ciasny. Nauka odbywała
się na 2 zmiany, a w szkole podstawowej i liceum uczą się przede
wszystkim uczniowie z okolic wsi, dojeżdżające do szkoły.
Staraniem dyrektora Jarosława Kostycewicza, nauczycieli oraz komitetu
rodzicielskiego 1 września 1958 dochodzi do posiedzenia komisji, która
wstępnie wytypowała pod budowę Szkoły Podstawowej i Liceum
Ogólnokształcącego BJN plac o powierzchni 1 ha położony między ulicami:
Kopernika, Zamkową i Wyszyńskiego, w parku miejskim na miejsce spalonej
w czasie wojny cerkwi pod wezwaniem św. Mikołaja.
W centrum miasta wyrasta nowy budynek na 17 oddziałów a na początku
1961 r. odbywa się przeprowadzenie do nowej szkoły. W 1965 r. następuje
podział szkoły na liceum i szkołę podstawową nr 3. W tym też roku
odchodzi na emeryturę długoletni dyrektor Jarosław Kostycewicz. Nowym
dyrektorem z dniem 1 września 1965 zostaje mgr Mikołaj Hajduk, znany
autor wielu podręczników do nauki języka białoruskiego dla szkoły
podstawowej, pisarz, redaktor „Niwy”, zbieracz folkloru i późniejszy
propagator dziejów narodu białoruskiego i prawosławia.
Mikołaj Hajduk
wrzesień 1965r. - sierpień 1971r.
5 marca 1969 r. zostało nadane Liceum Ogólnokształcącemu z BJN imię
Bronisława Taraszkiewicza. Bronisław Taraszkiewicz pochodził ze
środowisk chłopów białoruskich Wileńszczyzny, był organizatorem i
przywódcą Białoruskiej Roboczo-Włościańskiej Hramady, w początkowym
okresie II Rzeczypospolitej posłem na sejm, jednocześnie walczył
o sprawy mniejszości białoruskiej w Polsce. Autor pierwszej gramatyki
języka białoruskiego dla szkół średnich. Tłumaczył „Pana Tadeusza” A.
Mickiewicza na język białoruski.
W sierpniu 1971 r. następuje zmiana na stanowisku dyrektora, odchodzi
do pracy w Białymstoku Mikołaj Hajduk, dyrektorem zostaje absolwent
filologii białoruskiej Uniwersytetu Warszawskiego mgr Aleksy Karpiuk.
Aleksy Karpiuk
wrzesień 1971r. - listopad 1991r.
28-29 września 1974 r. odbywa się w szkole pierwszy zjazd
absolwentów i wychowanków. 30 lat istnienia szkoły- 1070 absolwentów z
pełną maturą. Rosną sukcesy dydaktyczne liceum osiąga wysoki wskaźnik
pracy: sprawność kształcenia wynosi ponad 90 % a promocja 98,9 %. W
dostaniu się na studia wyższe młodzież liceum dorównuje średniej
krajowej i wskaźnik ten waha się w granicach 50 %. W drugiej połowie
lat 70-tych uczniowie liceum zaczynają odnosić sukcesy w olimpiadach
przedmiotowych.
W latach 1976-80 na zawody okręgowe zakwalifikowało się i uzyskało
miano olimpijczyka 154 uczniów z tego 17 zostało olimpijczykami
szczebla centralnego. Szczególne osiągnięcia szkoły zanotowano w
olimpiadzie wiedzy o Polsce i świecie współczesnym – dwukrotnie 1
miejsca zespołowo oraz 2 laureatów A. Rubaszewski (I miejsce – 1980 r.)
i M. Dorosz (III miejsce – 1980r). Podopieczni mgr T. Bieleckiej. 17
września 1980 roku zostaje wręczony szkole sztandar ufundowany przez
Komitet Rodzicielski. 20 i 21 września 1980 r. odbywa się II Zjazd
Absolwentów i Wychowanków, w czasie którego Liceum zostało uhonorowane
za całokształt swej pracy odznaczeniami resortowymi i regionalnymi (w
tym Medal Komisji Edukacji Narodowej). Kurator Oświaty i Wychowania E.
Kryński dekoruje sztandar szkoły Honorową Odznaką Zasłużony
Białostocczyźnie.
Osiągnięciami szkoły oraz jej specyfiką interesują się redakcje wielu
czasopism i gazet centralnych i regionalnych. W ogłoszonym w 1988 r.
przez redakcję „Gazety Współczesnej” konkursie „Szkoła marzeń” Liceum w
ocenie wychowanków i rodziców okazało się jednym z najlepszych. Surowa
dyscyplina, ostre wymagania, ale i wysoki poziom nauczania a w
rezultacie – wielu maturzystów przyjętych na studia. Może warto spędzić
3 lata w takim „zakonie”?
Ważnym momentem w pracy szkoły są kontakty z Białorusią.
W 1988 r. dyr. Aleksy Karpiuk podpisuje porozumienie o współpracy z
dyrektorem średniej szkoły nr 3 w Słonimie. Liceum utrzymuje kontakty z
Białoruskim Humanitarnym Centrum w Mińsku. W 1989 r. pierwsi absolwenci
Liceum z BJN w Bielsku i Hajnówce wstępują na białoruskie uczelnie bez
egzaminów na podstawie porozumienia między BTSK a Ministerstwem
Edukacji Narodowej Białorusi. Z dniem 1 września 1989 r. tworzy się
stanowisko zastępcy dyrektora. Zostaje nim mgr Zenaida Nowicka,
dotychczasowa nauczycielka języka rosyjskiego.
Zenaida Nowicka
listopad 1991r. - marzec 2004r.
23-24 września 1989 r. w Liceum odbywa się III Zjazd Absolwentów i
Wychowanków.
Życie w szkole nie jest nastawione tylko i wyłącznie na wyniki
dydaktyczne i osiągnięcia w olimpiadach przedmiotowych. O
wszechstronnym rozwoju zainteresowań młodzieży dowodzą liczne
zwycięstwa w województwie i okręgu oraz udział w zawodach i
eliminacjach centralnych w: szachach, konkursach recytatorskich,
turnieju marynistycznym, 7-boju sportowym, wiedzy o sztuce, manewrach
techniczno-obronnych.
Wyniki dydaktyczne nigdy też nie przysłoniły białoruskiego charakteru
szkoły, która przez dziesięciolecie propaguje kulturę białoruską wśród
młodzieży i w środowisku. Zorganizowano niezliczoną ilość spotkań z
ludźmi kultury, zespołami, pisarzami i poetami białoruskimi,
Białostocczyzny i Białorusi. Obrzędowość białoruska jest jednym z
podstawowych tematów w programie języka białoruskiego i na lekcjach.
O rozwijaniu zainteresowań kulturą i literaturą białoruską oraz
historią narodu białoruskiego świadczą liczne zwycięstwa w konkursach
recytatorskich, historycznych, czytelniczych, amatorskich zespołów
dramatycznych organizowanych przez BTSK. Od 1990 r. uczniowie Liceum
startują w olimpiadzie języka białoruskiego na Białorusi. Zespoły
wokalne „Dziewczęce nutki” i „Kryniczka” przez szereg lat zwycięzcami
konkursu „Biełaruskaja pieśnia”, absolwenci liceum zostają członkami
„Wasiloczki” i „Małanka”. 23 września 1989 roku Liceum zostało
uhonorowane „Dyplomem Ministra Kultury”. Z dniem 25 września odchodzi
na emeryturę po 20 letniej bardzo owocnej pracy Aleksy Karpiuk. Po
konkursie nowym dyrektorem zostaje Zenaida Nowicka 25 listopada 1991 r.
Od września 1993 r. Liceum pracuje z nowym dokumentem „Statutem
Szkoły”, w którym pełna nazwa szkoły brzmi:
II Liceum Ogólnokształcące z Białoruskim Językiem Nauczania Im. Br.
Taraszkiewicza
Rok 1994 to rok jubileuszowy, 50-lecie istnienia szkoły, 2963
absolwentów. Liceum dopracowało się bardzo wysokich wskaźników
kształcenia, średnia za ostatnie 5 lat wynosi: sprawność
kształcenia-93,3 %, promocja-99,5 %, dostanie się na studia-80 %. W
olimpiadach wojewódzkich i okręgowych wystartowało łącznie 635 uczniów,
94 uczestników olimpiad centralnych, w tym 18 laureatów.
24 i 25 września 1994 r.- IV Zjazd Absolwentów i Wychowanków. W trakcie
uroczystości szkoła została udekorowana przez Święty Synod Biskupów
Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego Orderem Św. Równej Apostołom
Marii Magdaleny I stopnia. Po raz pierwszy w dziejach Kościoła
Prawosławnego w Polsce przyznany on został placówce świeckiej. Liceum
otrzymało dyplomy honorowe Prezydium Rady Narodowej i Ministerstwa
Edukacji Republiki Białorusi.
W roku 1994-1995 odbyła się olimpiada języka białoruskiego, która
dała możliwość uczniom Liceum nie tylko zaprezentowania swoich
możliwości z tego przedmiotu, ale również wcześniejszego zaliczenia
egzaminu dojrzałości z języka białoruskiego oraz ułatwienie startu na
wyższe uczelnie.
W tym też roku samorząd uczniowski zaczął wydawać gazetkę szkolną
„LAWA”, na łamach której młodzież ma możliwość wypowiadać się na temat
codziennego życia w szkole.
9-10 czerwiec 1997 r. w czasie podsumowania III Olimpiady Języka
Białoruskiego nad jeziorem Świteź zostają nawiązane kontakty ze średnią
szkołą w Waleuce.
Za ostatnie 5 lat znacznie powiększyło się grono olimpijczyków. Do 1999
r. włącznie 926 uczniów wzięło udział w olimpiadach szczebla
okręgowego, 187 olimpijczyków uczestniczyło w olimpiadach centralnych w
tym 142 finalistów, 41 laureatów. A dwukrotny laureat III Olimpiady
Języka Białoruskiego Białoruskiego XXXIX Olimpiady WoPiŚw Tomasz
Sacharczuk w 1999 r. zwycięża w Ogólnopolskim Konkursie „Wiedzy o NATO”
i w nagrodę wyjeżdża do Brukseli do kwatery głównej NATO, gdzie spotkał
się z Sekretarzem Generalnym J. Solaną. Dzięki takim osiągnięciom
liceum znalazło się na wysokich miejscach wielu rankingach.