Menu
II LOzBJN
RODO
Polityka Ochrony Dzieci
Przetwarzanie danych
Wiarygodna Szkoła
Ranking Edukacyjny
Reforma edukacji
Strategia
CISCO NetAcad
15 lat
Bieżeństwo 1915
VIII Zjazd II LOzBJN
Podlaska Mozaika
Bezpieczeństwo
Linki
Historia II Liceum Ogólnokształcącego z Białoruskim Językiem Nauczania im. Bronisława Taraszkiewicza w Bielsku Podlaskim
II Liceum Ogólnokształcące z Białoruskim Językiem Nauczania im. Bronisława Taraszkiewicza w Bielsku Podlaskim powstało we wrześniu 1944 roku jako 4-letnie Państwowe Gimnazjum Białoruskie i 2-letnie Państwowe Liceum Białoruskie. Powstanie tejże szkoły było przejawem zdolności organizacyjnych ludności zamieszkałej w rejonie Bielska Podlaskiego. W pierwszym roku jej istnienia stworzono 8 oddziałów, w których uczyło się ponad 200 uczniów. Pierwszym dyrektorem został pan Anatol Tymiński. Sprawował tę funkcję do połowy 1946 roku. Z dniem 16 czerwca 1946 roku obowiązki kierowania Państwowym Gimnazjum i Liceum Białoruskim powierzono panu Jarosławowi Kostycewiczowi. Rok szkolny 1945/46 przyniósł zwiększenie liczby oddziałów do 11 i ogólnej liczby uczniów do ponad 300. Szkoła mieściła się w skromnym drewnianym budynku przy ulicy 3-Maja 12 i Kościuszki 18. Nauka odbywała się w godzinach popołudniowych w bardzo trudnych warunkach.
Anatol Tymiński
W drugiej połowie sierpnia 1946 roku Zarządzeniem Kuratora Oświaty Państwowe Liceum i Gimnazjum Białoruskie zostało zlikwidowane. Jako powód zamknięcia podano „brak kwalifikacji nauczycieli tam uczących”. Rzeczywistych powodów likwidacji szkoły i innych placówek szkolnictwa białoruskiego należy doszukiwać się w podpisanym w połowie września 1944 roku przez Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego i rząd Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej traktatu o repatriacji ludności polskiej z Białorusi i białoruskiej z Polski. Do wyjazdów do BSRR namawiały ludność prawosławną zarówno przedstawiciele polskich władz państwowych, jak i też grupy agitacyjne złożone z przedstawicieli Armii Czerwonej. Na decyzje wielu przedstawicieli mniejszości białoruskiej w Polsce o wyjeździe do BSRR miała również wpływ działalność grup zbrojnego podziemia, szczególnie silna na terenie województwa białostockiego. Po 3 latach, 20 sierpnia 1949 roku, ponownie została utworzona Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Podstawowego i Licealnego z Białoruskim Językiem Nauczania w Bielsku Podlaskim. Ponowne utworzenie szkoły było wynikiem zmiany polityki władz państwowych wobec mniejszości narodowych. Dnia 6 lipca 1949 roku wiceminister oświaty pan Henryk Jabłoński w piśmie do białostockiego kuratorium stwierdzał: „Z uwagi na to, że w Białostockim Szkolnym Okręgu pewną część ludności stanowi ludność białoruska, Ministerstwo Oświaty zamierza organizować i otworzyć od 1 września 1949 roku szkoły podstawowe z bjn w miejscowościach, w których mieszka ta ludność”.
Dyrektorem szkoły został pan Jarosław Kostycewicz. Jej siedzibą był budynek u zbiegu ulic Mickiewicza i Widowskiej, w którym mieściła się również Szkoła Podstawowa nr 1. Wobec coraz większej liczby uczniów, głównym problemem było uzyskanie nowego, odrębnego budynku. Wobec starań dyrekcji, rady pedagogicznej, komitetu rodzicielskiego i przy poparciu władz oświatowych 1 września 1958 roku zapadła decyzja, że szkoła podstawowa i liceum z białoruskim językiem nauczania powinny być „zlokalizowane w środku miasta ze względu na możliwość dojścia do szkoły dzieci białoruskich z całego miasta i okolic. Najbardziej dogodnym placem pod budowę szkoły o powierzchni 1 ha odpowiadałby teren położony między ulicami: Kopernika, Zamkową i Waryńskiego”. Podjęta wtedy decyzja o budowie szkoły została zwieńczona otwarciem i przeprowadzką do nowego budynku w 1961 roku.
Jarosław Kostycewicz
Mikołaj Hajduk
Dnia 5 marca 1969 roku Liceum zostało nadane imię Bronisława Taraszkiewicza. Trudno ustalić, kto był inicjatorem nadania szkole imienia Bronisława Taraszkiewicza, wydaje się, że była to inicjatywa władz szczebla centralnego.
Lata 70-te to czas licznych zmian w szkole. Wiąże się to ze zmianą na stanowisku dyrektora Liceum. Pana Mikołaja Hajduka w 1971 roku zastąpił absolwent filologii białoruskiej Uniwersytetu Warszawskiego pan Aleksy Karpiuk. Wzrosła również liczba młodzieży uczącej się w szkole, co zainspirowało dyrekcję i komitet rodzicielski do dobudowy w latach 1973-1974 w czynie społecznym 3 izb lekcyjnych. Dwie dekady pracy pana dyrektora Aleksego Karpiuka to czas podniesienia poziomu kształcenia, pracy z młodzieżą uzdolnioną, co owocowało licznymi sukcesami uczniów w olimpiadach przedmiotowych na poziomie okręgowym i centralnym. Przykładowo: w latach 1976-80 na zawody okręgowe zakwalifikowało się i uzyskało miano olimpijczyka 154 uczniów, z tego 17 zostało olimpijczykami szczebla centralnego. Szczególne osiągnięcia szkoły zanotowano w Olimpiadzie Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym – dwukrotnie 1 miejsca zespołowo oraz 2 laureatów szczebla centralnego (I i III miejsce). Wspaniałe grono pedagogiczne zachęcało uczniów do pracy, pochylając się nad tymi, którzy osiągali „sukcesy olimpijskie”, ale i nie zapominając o tych, którzy mieli problemy w nauce.
Aleksy Karpiuk
Zmiany polityczne w Polsce zapoczątkowane w 1989 roku, rozpad ZSRR i powstanie niepodległej Białorusi skutkowało licznymi wizytami w szkole polityków z Polski i Białorusi. Na szczególną uwagę i podkreślenie zasługuje wizyta w szkole w 1992 roku Przewodniczącego Rady Najwyższej Białorusi Stanisława Szuszkiewicza. W skład delegacji wchodzili również: Metropolita Białorusi Filaret oraz Minister Spraw Zagranicznych Białorusi Piotr Krauczenko. W murach szkoły tak dostojnych gości witała nowa, od września 1991 roku, pani dyrektor Zenaida Nowicka.
Zenaida Nowicka
Od września 1993 roku nowa pełna nazwa szkoły brzmi II Liceum Ogólnokształcące z Białoruskim Językiem Nauczania im. Bronisława Taraszkiewicza w Bielsku Podlaskim. Ważnym elementem pracy szkoły są zjazdy absolwentów, pierwszy odbył się w we wrześniu 1974 roku, a ostatni, VIII, we wrześniu 2016 roku. Szczególnie ważny w pracy szkoły był rok 1994, albowiem był to rok jubileuszowy, 50-lecie istnienia liceum. Do tego czasu szkołę opuściło 2963 absolwentów. Liceum wypracowało bardzo wysokie wskaźniki kształcenia, średnia za ostatnie 5 lat wyniosła: sprawność kształcenia-93,3 %, promocja-99,5 %, dostanie się na studia-80 %. W olimpiadach wojewódzkich i okręgowych wystartowało łącznie 635 uczniów, z tego 94 było uczestników olimpiad centralnych, w tym 18 laureatów.
W dniach 24 i 25 września 1994 r. odbył się IV Zjazd Absolwentów i Wychowanków. W trakcie uroczystości szkoła została udekorowana przez Święty Synod Biskupów Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego Orderem Św. Równej Apostołom Marii Magdaleny I stopnia. Po raz pierwszy w dziejach Kościoła Prawosławnego w Polsce przyznany on został placówce świeckiej.
Wyniki dydaktyczne nigdy nie przysłoniły białoruskiego charakteru szkoły, która przez dziesięciolecia propaguje kulturę białoruską wśród młodzieży i w lokalnym środowisku. Zorganizowano niezliczoną ilość spotkań z ludźmi kultury, zespołami, pisarzami i poetami białoruskimi, Białostocczyzny i Białorusi. Obrzędowość białoruska była i jest jednym z podstawowych tematów w programie nauczania języka białoruskiego.
W marcu 2004 roku po ciężkiej chorobie zmarła dyrektor szkoły pani Zenaida Nowicka. Kolejnym dyrektorem został absolwent tejże szkoły, magister filologii białoruskiej Uniwersytetu Warszawskiego, pan Andrzej Stepaniuk.
II Liceum Ogólnokształcące z Białoruskim Językiem Nauczania im. Bronisława Taraszkiewicza w Bielsku Podlaskim powstało we wrześniu 1944 roku jako 4-letnie Państwowe Gimnazjum Białoruskie i 2-letnie Państwowe Liceum Białoruskie. Powstanie tejże szkoły było przejawem zdolności organizacyjnych ludności zamieszkałej w rejonie Bielska Podlaskiego. W pierwszym roku jej istnienia stworzono 8 oddziałów, w których uczyło się ponad 200 uczniów. Pierwszym dyrektorem został pan Anatol Tymiński. Sprawował tę funkcję do połowy 1946 roku. Z dniem 16 czerwca 1946 roku obowiązki kierowania Państwowym Gimnazjum i Liceum Białoruskim powierzono panu Jarosławowi Kostycewiczowi. Rok szkolny 1945/46 przyniósł zwiększenie liczby oddziałów do 11 i ogólnej liczby uczniów do ponad 300. Szkoła mieściła się w skromnym drewnianym budynku przy ulicy 3-Maja 12 i Kościuszki 18. Nauka odbywała się w godzinach popołudniowych w bardzo trudnych warunkach.
W drugiej połowie sierpnia 1946 roku Zarządzeniem Kuratora Oświaty Państwowe Liceum i Gimnazjum Białoruskie zostało zlikwidowane. Jako powód zamknięcia podano „brak kwalifikacji nauczycieli tam uczących”. Rzeczywistych powodów likwidacji szkoły i innych placówek szkolnictwa białoruskiego należy doszukiwać się w podpisanym w połowie września 1944 roku przez Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego i rząd Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej traktatu o repatriacji ludności polskiej z Białorusi i białoruskiej z Polski. Do wyjazdów do BSRR namawiały ludność prawosławną zarówno przedstawiciele polskich władz państwowych, jak i też grupy agitacyjne złożone z przedstawicieli Armii Czerwonej. Na decyzje wielu przedstawicieli mniejszości białoruskiej w Polsce o wyjeździe do BSRR miała również wpływ działalność grup zbrojnego podziemia, szczególnie silna na terenie województwa białostockiego. Po 3 latach, 20 sierpnia 1949 roku, ponownie została utworzona Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Podstawowego i Licealnego z Białoruskim Językiem Nauczania w Bielsku Podlaskim. Ponowne utworzenie szkoły było wynikiem zmiany polityki władz państwowych wobec mniejszości narodowych. Dnia 6 lipca 1949 roku wiceminister oświaty pan Henryk Jabłoński w piśmie do białostockiego kuratorium stwierdzał: „Z uwagi na to, że w Białostockim Szkolnym Okręgu pewną część ludności stanowi ludność białoruska, Ministerstwo Oświaty zamierza organizować i otworzyć od 1 września 1949 roku szkoły podstawowe z bjn w miejscowościach, w których mieszka ta ludność”.
Dyrektorem szkoły został pan Jarosław Kostycewicz. Jej siedzibą był budynek u zbiegu ulic Mickiewicza i Widowskiej, w którym mieściła się również Szkoła Podstawowa nr 1. Wobec coraz większej liczby uczniów, głównym problemem było uzyskanie nowego, odrębnego budynku. Wobec starań dyrekcji, rady pedagogicznej, komitetu rodzicielskiego i przy poparciu władz oświatowych 1 września 1958 roku zapadła decyzja, że szkoła podstawowa i liceum z białoruskim językiem nauczania powinny być „zlokalizowane w środku miasta ze względu na możliwość dojścia do szkoły dzieci białoruskich z całego miasta i okolic. Najbardziej dogodnym placem pod budowę szkoły o powierzchni 1 ha odpowiadałby teren położony między ulicami: Kopernika, Zamkową i Waryńskiego”. Podjęta wtedy decyzja o budowie szkoły została zwieńczona otwarciem i przeprowadzką do nowego budynku w 1961 roku.
W 1965 roku nastąpił podział szkoły na Liceum i Szkołę Podstawową nr 3. W tym samym roku na emeryturę odszedł długoletni dyrektor, cieszący się powszechnym szacunkiem, pan Jarosław Kostycewicz. Jego następcą został pan Mikołaj Hajduk, znany autor wielu podręczników do nauki języka białoruskiego dla szkoły podstawowej, pisarz, redaktor „Niwy”, zbieracz folkloru i późniejszy propagator dziejów narodu białoruskiego i prawosławia.
Dnia 5 marca 1969 roku Liceum zostało nadane imię Bronisława Taraszkiewicza. Trudno ustalić, kto był inicjatorem nadania szkole imienia Bronisława Taraszkiewicza, wydaje się, że była to inicjatywa władz szczebla centralnego.
Lata 70-te to czas licznych zmian w szkole. Wiąże się to ze zmianą na stanowisku dyrektora Liceum. Pana Mikołaja Hajduka w 1971 roku zastąpił absolwent filologii białoruskiej Uniwersytetu Warszawskiego pan Aleksy Karpiuk. Wzrosła również liczba młodzieży uczącej się w szkole, co zainspirowało dyrekcję i komitet rodzicielski do dobudowy w latach 1973-1974 w czynie społecznym 3 izb lekcyjnych. Dwie dekady pracy pana dyrektora Aleksego Karpiuka to czas podniesienia poziomu kształcenia, pracy z młodzieżą uzdolnioną, co owocowało licznymi sukcesami uczniów w olimpiadach przedmiotowych na poziomie okręgowym i centralnym. Przykładowo: w latach 1976-80 na zawody okręgowe zakwalifikowało się i uzyskało miano olimpijczyka 154 uczniów, z tego 17 zostało olimpijczykami szczebla centralnego. Szczególne osiągnięcia szkoły zanotowano w Olimpiadzie Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym – dwukrotnie 1 miejsca zespołowo oraz 2 laureatów szczebla centralnego (I i III miejsce). Wspaniałe grono pedagogiczne zachęcało uczniów do pracy, pochylając się nad tymi, którzy osiągali „sukcesy olimpijskie”, ale i nie zapominając o tych, którzy mieli problemy w nauce.
Zmiany polityczne w Polsce zapoczątkowane w 1989 roku, rozpad ZSRR i powstanie niepodległej Białorusi skutkowało licznymi wizytami w szkole polityków z Polski i Białorusi. Na szczególną uwagę i podkreślenie zasługuje wizyta w szkole w 1992 roku Przewodniczącego Rady Najwyższej Białorusi Stanisława Szuszkiewicza. W skład delegacji wchodzili również: Metropolita Białorusi Filaret oraz Minister Spraw Zagranicznych Białorusi Piotr Krauczenko. W murach szkoły tak dostojnych gości witała nowa, od września 1991 roku, pani dyrektor Zenaida Nowicka.
Od września 1993 roku nowa pełna nazwa szkoły brzmi II Liceum Ogólnokształcące z Białoruskim Językiem Nauczania im. Bronisława Taraszkiewicza w Bielsku Podlaskim. Ważnym elementem pracy szkoły są zjazdy absolwentów, pierwszy odbył się w we wrześniu 1974 roku, a ostatni, VIII, we wrześniu 2016 roku. Szczególnie ważny w pracy szkoły był rok 1994, albowiem był to rok jubileuszowy, 50-lecie istnienia liceum. Do tego czasu szkołę opuściło 2963 absolwentów. Liceum wypracowało bardzo wysokie wskaźniki kształcenia, średnia za ostatnie 5 lat wyniosła: sprawność kształcenia-93,3 %, promocja-99,5 %, dostanie się na studia-80 %. W olimpiadach wojewódzkich i okręgowych wystartowało łącznie 635 uczniów, z tego 94 było uczestników olimpiad centralnych, w tym 18 laureatów.
W dniach 24 i 25 września 1994 r. odbył się IV Zjazd Absolwentów i Wychowanków. W trakcie uroczystości szkoła została udekorowana przez Święty Synod Biskupów Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego Orderem Św. Równej Apostołom Marii Magdaleny I stopnia. Po raz pierwszy w dziejach Kościoła Prawosławnego w Polsce przyznany on został placówce świeckiej.
Wyniki dydaktyczne nigdy nie przysłoniły białoruskiego charakteru szkoły, która przez dziesięciolecia propaguje kulturę białoruską wśród młodzieży i w lokalnym środowisku. Zorganizowano niezliczoną ilość spotkań z ludźmi kultury, zespołami, pisarzami i poetami białoruskimi, Białostocczyzny i Białorusi. Obrzędowość białoruska była i jest jednym z podstawowych tematów w programie nauczania języka białoruskiego.
W marcu 2004 roku po ciężkiej chorobie zmarła dyrektor szkoły pani Zenaida Nowicka. Kolejnym dyrektorem został absolwent tejże szkoły, magister filologii białoruskiej Uniwersytetu Warszawskiego, pan Andrzej Stepaniuk.
